Web Zaman Damgası

sana/sadece sana..

fısıltılar çoğalır yokluğunda
kuytularıma vuran
güneş ışığıdır
bütün parçaların,
bölündükçe
yüreğimin dört odacığına
çarpan.

bir parça can.

aldığın emanetin
sende kalmayacak olan
mührü.

sokağın
bir tarafında mıyım?
sokak
benim tarafımda mı
bilmiyorum.

bilmeden
içinden geçtiğim anların,
anıların bıraktığı
bütün tortular
tek tek doğruluyor yerinden;

bu ışıksız gölgendir
uzadıkça uzayan
duvarlarımdan...

sözler.
duraksamalar
yutkunmalar
avuç içi sadakatinde
sessiz ve sensiz
ihtilaller
ve tekrarlanıp duran
her şey.
yaşam ve simya.
yaşam ve göç.
yaşam ve sonrası...

diyor ki hiçlerimden biri;

bırAK
kırılsın bütün sözler
ağız boşluklarının
dil tutan yamaçlarında
nede hatırlayabileceği kadar
bir ben kalsın..

aldırmıyorum.
dudaklarımdan akıp duran
bütün eslere. ki

yürümek
inandığın bir yolda olmayınca
yitiriyor
patikalar dil bilmez gizemini..

neresinden
başlarsan başla şiire
anlattığın hep kendindir.
ve neden unuttun.
neresinden
başlarsan başla güne.
yaşadığın hep geçmiştir.
eksik susmalar düşerken
dudaklarından
ve eksilirken sensiz
sessiz
gelecek henüz yok..
kapı eşiği yanlızlığı
zamAN ki
neresinden
başlarsan başla
avuç içlerinin çizgisine
gördüğün çizgilerdir.
sana düşen
o
kader.
ahh o keder...

surf yada ayetler boyunca
silerek
benim sandığın her şeyi
özlemler süzülürken
kipriklerinin sarnıçlarından

yolda mıyım...
yolun kaldırım tutan
hangi tarafında,
geliyor muydum bir yerden
ve gidecek miydim
nereye ki

şaşkınlık.
sana alit olmayan
aitsizlik yaşadığın her şeye
duyduğun hayranlık kadardır..

şaşkınım
kelimelerimin savrukluğunu
izliyorum..
gözümün önünde duran
optik cam aralığından
astigmat bakışlarla ki
içinden sen geçmeyen
hiç bir dili konuşmadım
ve b/akmadım bentlerine
ıslak
saymazsak karşımda duran
üç dört ada parçasını
mavi bir denizdir
kıyısında beklediğim
o dalgaların..

çarpmıyor artık saçlarıma
ne iyot
ne de rüzgarın
ıslık bilmeyen yerleri.
şeyler nasıl konuşur.
kuşlar ve diğer canlılar
nereden biliyor olabilirim
bu dili.

öğreten kimse olmadıkça.
her neyse
öğrenmeye değer
bir şey de olmuyor..

kıymetin
susup beklediğin kadar/
değil.
eğil...

ihtirasım ses ve yankı
bırakıyor bedenime
terin kaçıyor genzime
ve ben
deniz oluyorum..



(...)