Web Zaman Damgası

GÖNÜL KOYMADIĞIM BİR TEK SEN KALDIN

Metanetini yitirmekse
Matemde saklı yangın.
O düş pazarı cehaletin imgesel tehdidi
Aslına aykırı mı olmalıydı
Yoksa düşlerim?

Varlık hicabın izdüşümünde saklı
Gönülden sevip de
Baş koyduğum yolda
Derinden temennisi varlıktan sızanın da
İç beyitleri.

Zarfında kayıp mektubun
Aşkın damarında
Yorgunluğun.

Ah, kıblem de mi kayıp?
Zanlardan varılan yolda
Hiç mi saklı değil umut?

Terennümler biriktirirdim bir zamanlar
Bir de pulu olmayan mektuplar.
Hengâme imiş meğer bunca yangın
İçinden geçip de ulaşamadığım
Nice kıyım.
Ah’ımda yoksun inan
Dualarımda varıp varacağım son liman.
Tekil şahısların en acıklı fermanı
Kuytularda sakladığım bunca gözyaşı.

Birikintisi geçen zamanın
Harlı bir yürek olsa da işin aslı
Gel, toparla bunca dağınıklığı
Ve geç olmadan gel
Yarına ulaşmayı ertelediğim
Kayıp minvalim.

Gönül gözümde yok tek tortu
Tek aksan saklı tutulası
Varlığın sırlarla dolu naaşı
Elbet vuracak kıyıya gerçekler
Gerekçeleri ne olabilirdi,
Diye soranların kalmadı artık takati
Uyruğumda hüzün saklı, sevgili
Gönül koymadığım bir tek sen kaldın
Bunca mücbir sebeple
Yıkılan ömrüme binaen.