Web Zaman Damgası

Şair Dediğin

Sair dediğin geçer feleğin çemberinden
Çeker hayat yükünü yürür o an kalbiyle
Gerekirse de yanar kor olur ateşinden
Dolar o an kâlp haznesi güller ve dikeniyle

Aşk vurur dallarına yağmuru gözler durur
Yâri tutmaz elinden dallara hazan vurur
Düşer ince bir derde acı keder yoğurur
Dallar durmaz meyveye kurur birden derdiyle

Can cananı görünce güller elinde kurur
Aşk zalim bir fermandır acımasız hep vurur
Yâr anlamaz bu dertten aşkı ile kavurur
Ve şair kalp evinde hemhal mürekkebiyle

Dert elem geldiğinde dünya acısın görür
Gamı kederi gitmez güzelliği de çürür
Derdiyle  yoğrulur da her gün keder öldürür
Kanar kanar  yüreği bütundür çilesiyle

Derdi dost olur birden demez o niçin neden
Gönlünü eder onun emanettir Verenden
Bir seyler için gelmis göklerin ötesinden
Ve şair doludur ya yazar hep kalemiyle

Mutluluk geldiginde nefes alır derinden
Huzur bulur rahatlar dolar ici sevinçden
Başı döner o anda ayak kesilir yerden
Yağmurdan sonra velir  gökkuşağı rengiyle
 
Güzeldir dünya o an dert ve elem gitmiştir
Sanki cennet yurdundan müjde koşup gelmiştir
Dolmuştur artik bu kalp amaca erişmiştir
Ve şair hazırdır da hemdemdir incisiyle

Hayatın her şeyini her zaman ögrenmeli
Kolay degil mürekkep kalemi dost bilmeli
O hayatın içinde vazifesin görmeli
Şair anlamalidir tercüman kalp diliyle