biliyorsun

artık mevsim hazan

nilüfer mevsiminin sonundayız

yakın mazinin avuntularına

tutunmuş hayatları yaşamaya devam ediyoruz


özlüyoruz belki de kimsenin kırılmadığı anları

konuşmayı reddederek susuyoruz ıssızlığın valsında


birbirimizden ayrı ve habersiz

devam ediyoruz yaşamaya

evet biliyorum hiç birlikte olmamıştık ki


savaşlarımızdan sağ çıkabilmeyi başardığımız günlerin hatrına

oysa ki bir yere varamıyoruz hep bilindik yollara çıktığımız halde

bu yolların sonunu bulamıyoruz nedense


belki de nilüfer çiçeği gizleniyoruz görünmez olabileceğimizi

sandığımız maskelere bürünerek


ağır çekimde ilerliyoruz

yeni ufuklara yelken açarak



bizden biz uzaklaşıyorsa gitgide

düşünmeliyiz neden bu kadar aciziz sevgiye karşı


biliyor musun

aslında böyle konuşuyor olabilmeme şaşırıyorum

anlıyor musun


oysa ki ben hiç kimseyle seni konuşmadım
hep anlamsız ve yabancı kelimeler dinledim

sensizlikte sensiz kör ve dilsiz kaldım


artık ne neyi fark ettim biliyor musun
bugüne dek hiç kavga etmedim hiç haykırmadım

tek kavgam sessizlikle oldu anlıyor musun


yabancıyım tüm yüzlere

yabancıyım konuşulan ve yazılanlara

belki de bu yüzden sevmedim bu şehri


bak şimdi yine ne söyleyeceğimi bilemedim

galiba suç bende günah bende

günlerim hep seni düşünmekten

ibaret olduğundan


kedime hayret ederek yazıyorum sana

biliyor musun

dışarıda yapay göletlerde nilüferler çoktan soldu

malum hazan mevsimindeyiz


loş bir rüzgar esiyor duyuyor musun

yıllar evvel de bir rüzgar esiyordu bu saatlerde

karanlığın gözlerime çöktüğü

başka bir şehirde

eskimiş bir hikayede….