Web Zaman Damgası

AŞKIN ŞÖLENİ

sedef düğmeler diktin
yalnızlığın sonbahar renkli hırkasına
baş döndürücü kokular sürdün
koza içinde uyuyan kelebek uykularıma
ışıttın odaları eros teninle

masanın üstünde
ayrılıklara tasarlanmış mektuplar
aynalı bir dolap odalar içinde
baktıkça yenilenir yüzünde sözcükler


sen sızılarıma şiir sanatı sür
geri döndür uzak denizlerden fırtınaya tutulmuş gemilerimi
göğsündeki renkli bulutları arala
ürperen sonbahar yalnızlığıma
serin mavi bir şiir sür

defne kokuyor akdenizin sıcak avuçları
gemilerin bordasında yitik savaşçılar
dönüyoruz tılsımlı adalardan geriye
sunağına adanan ölümsüz bir aşktım oysa

zaman olgunlaştırır bütün acıları
omzuna düşen saçlarında beyaz karlar
alın yazında pas ve kül
taşlar gibi yüzyıllık uykulara yatmışız
çırılçıplak zamanın gövdesinde

aşk denen o gizli kıyıda
ne çok yanılmışız
ay ışığı sonatı çalıyor gözlerinin derinliklerinde
dinle sevgilim
kurumuş bir ırmak gibi
bekledim seni bu taş merdivenlerde
yüzyıl süren masallarda yokuluğun

güzelleşmiş dingin gördüm seni
aşkın masalında
ey sevgili
sufistike kederlerde arınmış gövdeni yasla göğsüme
tramvaylar geçerken
hüznün şilebi denizaşırı yolculuklara çıkarken
yağmurlu pencerelerde sardunyalara su verirken
kavuşuruz belki sözleştiğimiz yerde
nar ağaçlarının pagan yalnızlıklarıyla
yaralı kuşlar misali

güzelleşmiş miydi
dingin miydi
ah sevgili
gözlerindeki
beyaz kuğular ülkesi

Ömriye KARATAŞ
25.06.2017