Web Zaman Damgası

Kalbi Kan Atar Şiirin

Yalnızlığını bedbahtlıklara asmış bir şiirin
ilk harfleriydi gözlerin,
sızılardan acılara vuslatlanmış
ve bir de suskulardan feryatlara
yenik bırakılmış bedeni vardı şairin
içinde uçurum bozuğu gülümsemeleri olan



Şimdi kırgın bakışlı bir adamın
yüzüne siper edilmiş mutsuzluklar artık kalıcı
kendisine yakıştıramadığı diyarlarda gezinirken
sevgiliden uzak iklimlere feryatlar bırakır,
Bir köpek yılgını, denklem bozgunu yeraltı mağaralarım kuraklık
kışına dem vuruyor suretim
İlkin ikilemler arasında kalıcı şekliyle bağırıyor kalbim
siretim ayyuka çıkmış
kirpiklerimin tamlamalarıyla bakıyorum hayata ve sana
önümde viran olan hayatlardan geçerek
ve arda kalıp kalıp
ardı arkası kesilmeyen ağrılardan çıkıyorum düze
ve yenildik inan
Bakışlarındaki yokluğu kime anımsatabilirim ki artik
bakışların...
Anlar mısın sende vardın bende
bende hiç kaldım sende..
Ki ben içimdeki bu sessizlikle kime
kimliksizce nasıl yakaracagim?
Söyle ömrümün son harfi
Mabedine sarıldığım günleri hatırla ve söyle!
Çayırlarda cengine tutuştuğumuz o aşkı
Yıkılıp yıkılıp yeniden aydınlanan o göğü...


Ben şimdi aynı gökte siyahı ''yâr''a yaptım sana
daha kabuğu bağlanmadı vurduğun yerin
gökle tanımlanamaz gidişin
salıverdi sırhatimi,takatsiz kaldım istenmediğim diyarlarda
Fazla güneşli karanliklarda
Sensizliğe aşık atar gibi
Bir nedensiz bir de sensizce kalakaldım
Kırıldı sustuğun yerden ay ışığım
Artik tamamen gözlerinin siyahıyla eş değer bir
siyahlıkla kaplandım
İnan bir gidiş bir kalışı bu kadar eskitir miydi inanamadım?
Mağrur kız dayan
kenarında beklerken saçlarını rüzgarlara sattığın o nehir
o nehir gözyaşlarınla taşmadan ölüme susacağım
gittiğin yerleri bir bir dolaşıp
seni sol tarafimdaki sonsuzluğa baglayacağım...