VAY BENİM BELALI BAŞIM...Vay benim belalı başım, gün ışığından mahrum Kederim hem gönencim, hem de tükenmez kahrım Umudumun filizleri, uyutmayan kalp ağrım Dünya dönüyor tersine, sen istikbal umarsın Olanlardan bir habersin, sarhoş ya da humarsın Gece gördüğün rüyayı, gerçek diye kanarsın Aklın bir karış havada, daldan dala konarsın Gün olur düştüğün yerde, hesapsızca yanarsın Kendine bir nazar etsen, şaşırırsın haline Başına sürmeye merhem, bulamazsın keline Bülbül sanırsın baykuşu, konduğunda gülüne Akıllı diye bakarsın, evindeki deline Ne kadar yaramaz varsa, doldurup da iline İlah diye tapınırsın, başka amaç bilmezsin Onlar çelerken aklını, doğru söze gelmezsin Yaban ettiler ruhunu, dost kapısı çalmazsın Ağlasam ağlaman olmaz, gülerim de gülmezsin Aklını başına alıp bir düşünsen ölmezsin Meta gibi kullanılır, varlığın, şahsiyetin İnan olsun satarlardı, para etseydi etin Gün olacak göreceksin, sokakta gezen itin Gördüğü itibar kadar, olmayacak kıymetin Böyle harcanmak değilse, eğer gerçek niyetin Emsaline dön de bir bak, aynı dertten muzdarip Dünün mağrur gezenleri, bugün herkesten garip 25.02.2016 |
Her şiirde bir sevda hikayesi anlatılır.
Beğendim…
....................................... Saygı ve Selamlar...