ARKADAŞ !
Söze nerden başlarım bilemedim arkadaş !
Hayatın cilvesinin, ne başı var ne sonu Saldı bütün yükünü kaldırmadı üstümden Ezildikçe ezildim, hep kaderin yüzünden Yapıştıkça yakama iliğimi sömürdü Binbir türlü dert ile yüreğimi kemirdi Gençliğim baharında karanlığa gömüldü Halin nedir diyerek sorulmadı arkadaş ! Duvarlara konuştum üzerime geldikçe Avazım çıktığınca bağırarak seslendim Gölgelerim ağladı, haykırışı duydukça Kabuğunun içinde bilinmedi arkadaş ! Sen hiç kalabalıkta yalnızlık yaşadın mı ? Ayakların ucunda hor gözle bakıldıkça Hiçe sayılır gibi, değersiz göründün mü ? Yaşlarım bir defacık silinmedi arkadaş ! Çocukluğumu bari özgürce yaşasaydım Kâr kalırdı yanıma, anılara sarıldıkça Avunurdum belkide izleri var oldukça Böyle öksüzler gibi, dilenmezdim arkadaş ! Bende istemez miydim huzurla mutluluğu Kaderime küsmezdim, sırtını dönmeseydi Fersizdi umutlarım, kıvılcımı sönerken Ufacık kırıntı olsa, direnmezdim arkadaş ! Nesrin Önem Demir 24 02 2016 |
Yüreğinize sağlık değerli Gönül Dostum.
Gönül sesiniz daim olsun.
Selam ve saygılarımla.