KARANLIK
O ışık gibi degildir
Yavaşça süzülmez pencerelerden Şafaga benzemez onun gelişi Korkusuzdur gelirken Onun ağırlığını hissedemezsin Yavaş yavaş kaplar bedenini Önceleri belli belirsiz bir zevk duyarsın Ama kalbin yavaş yavaş onun esiri olur Ne kadar onu bedeninden atmaya çalışsanda Ne kadar ışığı arasanda O gitmez Seni yalnızlıklar içinde boğmaya devam eder Çığlıklarını duyan olmaz Yaran asla kabuk bağlamaz Ne kadar görünmesede Durmadan kanar Ağlamaya çalışırsın ama olmaz Karanlık göz yaşlarını kurutmuştur Belki belki kanlıda olsa bir kaç damala düşsün diye Cıldırıısın ama olmaz Yaşam seni kaybedenler defterine eklemiştir Ve en acısı ölüm gelir aklına YANİ KARANLIĞIN KADİM YURDU VE SENDE ÖLÜRSÜN BE UMUDUM |
sevgilerim yüreğinize:)