Bana uzak yerlerden
Daha el sürülmemiş
Taze sabahların kokusuy’la gel
Sabah unutulmadan gecede
Güneşi
Saçları dağınık bir çocuğun
Gözlerinde göresim gelir yeniden
Kirletilmemiş bir yanım boynunu bükmeden
Tarlalar’da tütün sarısına bulanmış köylü kızlarının
Hayallerini bir türkü’ye sar
İçine’de mor fistanlarından topladığın güllerin
En kırmızısını bırak
Ve bir çocuğun umutları çıra gibi yanmadan
Misketlerindeki gökkuşağının rengini
Dağların kızılına bulaştırmadan
Kirpiklerinin arasına ve yüreklerini avucuna alda gel



Bırak ıssız diyarların
Dağlarında ovalarında aşk kendi halinde kalsın
İhanetin kahrından
Kalu bela’dan beri susan aşk dile gelince
Ümmi bir yalnızlığın elinden tut
Ona birlikte öğretiriz belki aşk’ı yeniden
Artık acıları gün batımında
Yalanlar’la bebarer toprağa gömde gel
Gelirken
Mübarek annelerin helal sütleriye yıka yüzünü
Geceyi
Bir çocuğun kara kundağı gibi hüzün sarınca
Siyah ibrişimleri yüreğine dolar gibi
Adımı diline dolaya dolaya gel



Öyle bir uzaklardan gel’ki
Söyle o ölüme
Vakitsizce kimselerin ellerinden almasın hayatı
Toprak kokusuna insan kokusuna
Ne barut ne kan bulaşsın
Gökkubenin damlarından
Herkes kendine bir yıldız koparsın
Bir şerçenin sevincinde
Fesleğen kokulu sabahları yeniden başlatsın
Yüreğini kanatan ıslak tel örgülere basmadan gel
Fiyakasını boz gurbetin
Kurşun gibi körpe yüreğimizi kanatmadan
Façasınıda al gözyaşının diz çöktürmeden bize



Ayhan’ca Cümleler
AYHAN AKDENİZ