Bir evvel zaman içinde doğmuştum
Çocukluğumda dinlediğim masallar ben büyüdükçe
Hayatın kınında hüznün kesiğine yürüyordum
Seçme şansım olmadan annemi babamı
Bir sabahın ilk ışığında
Saçları örgülü bir derya siyah önlüğü ile okul yollarında
Ah kardelen çiçeklerim benim
Hüznümün en tepesindeki ayazlar gibi
Hep kışlardamı açardın
Tam gençliğimi yaşayayım derken
Genç kızlığımdan kovularak
Bir babanın belime dolanan kırmızı kurdelası ile
Kadınlığın anneliğin kapısını çalmıştım
Ne sevgiyi biliyordum nede aşk beni tanıyordu daha
On yedisindeydim
Ve ben çok toydum ve ergen bir annelikte
Çok şeye erkenden doydum
Baba ocağından sonra
Başımı yasladığım insanın omuzunda
Kadir kıymet bilinmezliğim
Hep kapı eşiklerinde kaldı
Ne takdir edildim
Nede hayatımı paylaştığım insanla yüceltildim
Kayıp zamanlarımın içinde
Gözlerimden deryalar düşerken
Çoğu zaman kalabalıkların içinde kendi yalnızlığıma sığındım
Yutkundum her defasında beni hakir gördükleri her bencillikte
Suskunluğumun isyanını
Hep iki dirhem bir çekirdek aslan parçası iki oğul
Defalarca gözleriyle önümü kesti
Ben seçmedim aslında yazılan bu hikayeyi
Bu bir rolse yaşadığımız bu dünyada
Alın yazımın yazgısında her gece
Bir dua ile yıldızlara sığınırdım hayatta attığım her kulaçta
Daha fazla beylik laflara artık gerek yok
Atı alan çoktan geçmiş üsküdarı
Ağlasamda dövünsemde acıdan biraz mayhoşum
İşte bu benim
Cam kırıklarına basa basa yürüdüğüm hayatım



Ayhan’ca Cümleler
AYHAN AKDENİZ