KİM BİLİR?bakarsın bir gün her hangi bir şiirin en masum kokan özlem dolu bir satırında karşılaşırız elimde senden kalan mimozalar her ne kadar kahverengi olsalar da koklamaktan hala beyazın aksi vurur yüzüme her şiir ne kadar masumsa ben de o kadar masumum işte. bakma sen gözlerimin bulutlu gezdiğine yağınca kayboluyorlar gözyaşının değerini bilmeyenler utansın arada karaları bağlasam da beyaz bir kardelen durur saçlarımın dalgasında vurur yüzüme görmezsin sen gül koklamaktan fırsat bulup dağlardaki reyhanların kokusundan bihaber yaşamı astığın gecelerin en çılgın düşlerine sarılmış kısır bir ağaç misali direnişin en koyu çatışmalarından sağ çıkmış kupkuru duruyorsun sahip olduğun ovada sağsın şükür. anasız kuzular çevrende birikmiş aç susuz dudakları dudaklarında. bakarsın bir gün geçmez dediğim yolum yolunla kesişir dudaklarımın sıcaklığı adını anmaktan değil inan yalnızlığın uykusuzluğundan al basan lohusalar gibi kendinden habersiz selam verirse dilim diline umudun silahlarını kuşanma boşuna vefasızlığın çaresi yok kanserli hücreler gibi yer bitirir insanı kupkuru bir beden kalır geriye seni hatırlattığı için bağışla. Lavinia |