DUY COCUKLUĞUMDuy çocukluğum ! Hani oyun oynarken düşerdim de Diz kapaklarım kanardı, ağlardım; Ne yaparsam kendim kendime yapardım. Şimdilerde kalbimin kırıkları saçlarımı ağartıyor. Artık içimden ağlamayı öğrendim. Düşman olmuş insanlar bir birine. Sevin çocukluğum en güzel günlerim sende kaldı. Bu yüzden hep çocuk kalmak istermiş insan, anladım. Misket’e, topaç’a , kuşlara , dere kenarında halı yıkayanlara. Dalye’ye, saklambaç’a, kör ebe’ye ve daha nicesine..
Lokman TUNA 20.02.2016 |