Yorgun yürekli adam, Yem olmamış kurda kuşa Düşmüş, kalkmış , yürümüş Uyumuş kimi zaman Ve sevmiş vesselam. Paltosuna sarılmış kış gecelerinde Yorgun ciğerlerine zehir çekmiş Ağlasa da; yüreği ıslanmış her zaman Vururcasına hayatın şakağına Susmuş incinmesin diye kuşlar..
...
Çaktığım kibritlerle bitiyor gece Sahifeler sararıyor, Göz bebeklerim kaşınıyor dumandan Aldırmadan acısına ellerimin Bir şiir daha kucaklıyorum sana
...
Senin yorgunluğun, dirilik veriyor bana Tekrar kalkıyorum yerimden hışımla Avazım yükseliyor geceye, sessizce Sen! Yorulduğun kadar, ölmüşlüğünle oradasın Sen! Anlatamadığım, özlediğim, Dilimden bir çırpıda çıkamayan hecem sin Sen! Yorgun yürekli adam, babamsın..
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
YORGUN YÜREKLİ ADAM şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
YORGUN YÜREKLİ ADAM şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.