İki mevsim arasında biteriz belki
İki vakit arasında yok oluruz seninle
Sabahın alacası Gecenin zifiri arasında sıkışarak Siyahla beyaz gibi bir uyum tutturur hiç oluruz Hicrana ritim tutan bir senfoni eşliğinde Kurduğumuz vuslat dünyamızda harcanırken İki mevsim arasında biteriz belki Yazın sıcağında ısınırken ruhumuz Kışın zembherisinde donarak soğur kalbimiz Ve bir buzlu sela sonrası, ayrılığın musalasına yatar soğuk bedenlerimiz Yürekten süzülen farklı ağıtlar eşliğinde İki kültür arasında sıkışır yiteriz ansızın Doğu ile Batı gibi Bütün kaba ve argo sözlerini sarf ederken bozuk dilim Dağların,kayalıkların ve uçsuz ovalrı olan Güneş’in doğduğu diyarda Sen naif bir eda ile iki kürek toprak atarsın üzerime Boğaz’ın mavi suları,şehrinin renkli sema’sı eşliğinde Gözlerini bir seraba yumarsın Sende bitmiş benliğime Güneş’in battığı diyarda İki dil arasındamı harcarız bizi Gırtlakla,genz gibi Elif ile lam gibi Ben Ayşo,sen Ayşe dediğinde, aynı isme iki ayrı yorumda bulunurken Ben gırtlaktan ğığlıyarak cümle bulmaya çabalarken Sen güzel bir ıstanbul şivesi ile Gidermisim diyerek beni uğurlarsın sensizliğin ölümüne Gamsızca bakarak gözlerimin içine M,Kılıçel |
Dünyayı Şiir, şairin duygularıyla Kurtarır.
Beğendim…
....................................... Saygı ve Selamlar...