Yaratılış
Kadının ruhu bedene bürünmeyi bekliyordu
Tanrı uzun süre bu bedeni tasarladı Artık zamanı gelmişti ve kadın Tanrının karşısındaydı Önce inceden bir beli oldu kadının Açlara sofra güzelliğinde, Uykusu gelenlere uyku gibiydi kadının beli Beyazın açık renkteki annesiydi rengi belinin Güneş doğuyordu orada ve Tanrı güneşten bir yüz yarattı kadına Kusursuz ve sımsıcak Gözleri sabah kahvaltısı oldu kadının, Islak dudakları çölde çeşmeydi Kiprikleri savaşlarda düşmana oktu, sahibine dost Dişleri hırsızlara ganimetti, öyleki değerli Kadının saçları bütün alemlerde karşılıksız birer aşktı Çocuklar, erkekler, hatta bebek İsa bile hayrandı saçlarına kadının Mavilik kadının saçlarında inci boncuktu Kadının saçlarındaki deprem gecesi yıldızları, Kokusunun hakim olduğu şehre çok yakındı Tanrı ruhu bedene bürürken pişmanlığı ilk kendi yaşadı. Bu kadın sokak karanlığındaki tek ışıktı Ve Tanrının gözlerini kamaştıran ışığı, insanların vücuduna bulaşmaktaydı Bu ışıklar ruhlarımızı ve zihinlerimizi haz içinde boğmaktaydı Kadın herşeyin farkındaydı fakat Tanrı durmadan yaratmaktaydı Tanrı ile paylaştığımız kaderin öteki ismidir kadın. Fakat yapacak birşey kalmamıştır Tanrının elinden yaratılan için Ona bakan kimse yeniden bulamaz yerini, |
az daha işlense şiir, mitik bir güzelleme olur.