kara önlük le beyaz yakalık takar, üzerine de bir okul şapkası takardık,onuda gözümüzün üstüne iyice indirir kendimizi subay sanardık dik dik yürürdük okul yolunda kızlara bakacağız diye de yırtık bazende yamalı ayakkabılar la düşerdik,
ya cebimizdeki beştaş için topladığımız taşlar, cebimizi agırlık yapar sallanırdı, koşarken de düşürür hiç farkında olmazdık köye çerçici gelirdi şeker kırık leblebi kuru üzüm.lokum ve kabuklu fıstık getirirdi,bakar kalırdık onlara,alacağız ama para nerede,ya bir yumurta,ya da.eskimiş yün çorapların altından kesilen parça çorap palası derdik ona,aaah o günler çocukluk işte,her koşuşumuzda mutlaka yüz üstü düşer bakardık orada kimse yoksa ağlamazdık, eğer biri varsa bağıra bağıra ağlardık çocukluk işte,keşke hep çocuk kalsaydık düşseydik dizlerimiz kanasaydı ağlasaydık ta şimdiki gibi yüreğimiz kanamasaydı, şiiriniz ve şirinize eşlik eden fon harikaydı, yürek sesiniz var olsun değerli yüksel hocam..selam ve sevgiler bıraktım o kocaman yüreğe saygılarımla efendim..