İnkisar
Yüreğimden süzülen üfül üfül
Sözlerim bugün de havada kaldı Heyecanla aldığım kırmızı gül Kapalı kapının eşiğinde kaldı Veda kokuyor şehrin sokakları Beden artık çekmiyor ayakları Yanmaz oldu gönlümün ışıkları Mektubum elimde yıprandı kaldı Hayatın anlamı tükendi sensiz Geceler sırdaş, duygular sahipsiz Yalnızlık arkadaş, eller kimsesiz Sana dokunmak rüyalarda kaldı Kavuşmak bu kadar zor muydu Leyla, Mecnun’u kapıya kor muydu Karasevdama karşılık yok muydu Umudum belli ki mahşere kaldı |