kararmış kar
hayatın ritmi bozuk, insanın raf ömrü bitti
saçlarından tutup fırlatılmış tüm duygular yağmurda ahenk bitmiş, güneş ısıtmaktan âciz gündüz geceyle sarmaş dolaş, karanlık da güneşle ara ki bulasın dünyayı yerli yerinde, nafile zaman kararsız, hesaplar altüst hayat dehlizinde çıkanlar iniyor aslında, konuşanlar suskun anlamı dibe vurdu hayatın, renkler tek başlık kral çıplak diye bağıran da çıplak şimdi celladına âşık bir sürü insan, bekler çarmıhta lambanın ışığı karanlık yayıyor odama dışarıda lapa lapa kar yağıyor faydasız ve şımarık kararmış kar el ele vermiş karanlıkla hem de sinsice zifiri düşüncelerle kalıyorum baş başa, gözlerim bekliyor belki bir yıldız kayar da dağıtır diye kasveti |