HANÇERSırtıma vurduğun hançer yüzünden Gözyaşımı bile silemiyorum Yokuşlar korkuyor sanki düzünden Ne yana gitmeli? Bilemiyorum Bazen isyan ettim bazen de sustum Arada öfkemi yiğitçe kustum Yalnız yokluğunda çekindim, pustum Ağzım dolusunca gülemiyorum Elim kolum bağlı hayat çok zalim Yokluğun bu cana büyük mezalim Bana bu zulmüne şaşıyor alim! Çağırmış olsan da gelemiyorum Çoktan unutmuşum öfkeyi, kini Dertlerim çoğalıp geçmiş bak bini Herkes söylemeli içindekini Kimseye kötülük dilemiyorum Bir can yarasıdır yüreği yakan Değilim, olmam da sevmekten bıkan Sırttan hançerlenmek canımı sıkan Her nere gitmişse bulamıyorum Dosteli korkmuyor sineye oktan Ne olsa gelirmiş diyerek Hakk’tan Sende unutmuşum kendimi çoktan Ne yapıp etsem de alamıyorum |
eğendim.
................................. Saygı ve Selamlar...