Silüet
Birikmiş cümleler yığınının altında
sıkışıyor günyüzü görmemiş bütün cümlelerim İçinden çıkmak istercesine.. Zamanı biliyorum eğreti dallarımla.. Kucak açmış sahipsiz bir gecenin koynunda kör bir bıçak gibi acıtarak kesiyor yanlızlığımı zaman.. Diline sabrın yükü oturmuş doğurganlığını yitirmiş bir kadın gibi emziriyorum bütün kısır düşlerimi avuturcasına.. Sabırla çekiyorum zamanı umutlarımı boşa savuran yelkenlerden koparıp alıyorum maviyi düşleyerek.. Ay/ı düşürüyorum zifiri karanlığımın tam ortasına bir yıldız beliriyor yakınlaştıkça büyüyen gölgesini ardına alarak Işığı yüzüme vuruyor uyandırır gibi.. Sonra Bir silüet oluşuyor gözlerimin önünde ve düşüyor üşüyen gözbebeklerime.. Yeni doğmuş bir bebeği kucagıma almış gibi sıcaklığını hissediyorum.. Ayfer Aksoy |