tanımasın kimseler beni istemem.
ne ağlamalarım görülsün.
nede gözyaşlarım sıçrasın bir yerlere.
sen olmuyorsun olamıyorsun bir hiç gibi.
ben gidiyorum bir bilinmeze doğru.
adımlıyorum kaldırımları sensiz.
poyrazsa esiyor hep bana doğru.
bense seni düşünüyorum.
ağlıyorum gizliden rüzgar gözyaşlarımı alıyor benden.
savuruyor kaldırımlara.
her adımda biraz daha uzaklaşıyorum sevdiklerimden.
bu şehirden senden birazda kendimden.
belki diyorum hiç tanımasaydım seni.
kimseler bilmezdi beni görmezdi gözler.
neden tuttum ellerini aklım hala orada.
ayaklarım adım adım uzaklaşırken buralardan.
aklımda sen dilimde sen hiç bitmiyor sun.
bitmek az kalıyor çoğalıyorsun bende.
varsın tanımasın kimseler beni.
artık istemiyorum hiç bir şeyi.
ve gidiyorum...

Mehmet DEMİR sk.
03.02.2016. Ankara.