Ay TutulmasıGecenin rengi belli, eli mahkûm bu hâle Bir de ay kaybolmuşsa o anda başlar çile Siyahın katran tonu süzülür güle güle İnsanların betleri benizleri solmuşken Vefanın mânâsını kavramaktan bi-haber Yanımdan ayrılmayan o insanlar nerdeler Bilmem hangi bahane kâfi gelir bu sefer En müşkül hâlde bile bir başıma kalmışken Acıyı bölüşsek de, benimki tek benimdi Üzerine alınan varsa da sussun şimdi Bu kadarcık serzeniş hakkım da olsun hani Uzun aradan sonra cesaretim gelmişken Hislerin izahına kelimeler yetmezdi Güya ne severdiniz, ölene dek bitmezdi Hep birden mi göçtünüz ya Rabb bu nasıl sözdü Hadi kaçın evlere, hazır ay tutulmuşken Öyle çok terk edildim, öyle çok ki güzümde Ayağımın ucundan ötesi yok gözümde Yüreğimi, dizimde avuttuğum o demde Nasıl çırpınıp durdum, siz uykuya dalmışken Yolunuz düşse dahi kapıma dayanmayın Yalnızlığa alıştım, dünyam sessiz ve sakin Yalvarırım ne olur gelmeyin akın akın Şu gönlümü özgürce gökyüzüne salmışken Her şerde hayır vardır dememiş mi atalar Ömür uzun değilmiş çarçur edecek kadar Zamanın kıymetini öğretti de hatalar Hâlâ yüreğim sızlar, geçti dememe rağmen 06.02.2016/NÜS |