Angulus adlı şair arkadaşımın yazdığı şiir nedendir bilmiyorum benim biraz zoruma gitti.
Onunla hiç bir şekilde de tanışmışlığımız yoktur. Sadece şiirine bir karşılık vermek istedim.
Yanlış anlaşılmamak dileğiyle.

Dualarımız yükselir Allah’ın katına
Kabul görür, beklersen eğer
Gözlerimiz sevgi selinden
Yüreklere akıyor
Kaç sevda geçer, yürek iklimimizden
Kimisi yeşillikleri değer,
Kimisi saçlarını yoldurur âşka

Kurak değildir topraklarımız
Anaç verimiyle dolar sevincimiz
Bakire öpücük dediğin
Kim hak ederse veririz.
Her gelen içemez çeşmeden
Suyun kıymetini bilmeyen
Bakarak gider, arkasından

Tende yanan şehvetin ateşi değildi
Oysa
Âşkın, sözlerde kalmasıydı.
Şehvetin ateşine düşen zavallı
Zaman, âşkın masumiyetini görürdü gözlerimizde
Sahiplenmeyi bekleyen beden değil,
Duygularımız vardı.
Ruhumuz yağız atlar gibi özgürdü
Saklanmaya gerek duymayan
Beyaz duvaklarımız vardı, ak ellerin açacağı

Saçlarımız ak güvercinlerin konağıydı
Gözlerimiz, âşkın neşe ırmağı
Dilimize düşmezdi küfürler
Duaların kabulünü bekler eller.

Göğsümüzde taşlaşmaz sütler
Vefalı bebeklere hasret kalmışken
Bereketini artırmayı bekler.
Günahlarını yükler vefasız kelimelere de
Döner geri bizi suçlar.
Mabede saklarken günahlarının vebalini
Anlayamaz asıl aşkın halini
Sorma hayat bu kadar zor mu?
Zorlaştırırken çapkın bakışlarınızla sevdayı

Oysa bilmiyorsun;
Bir erkeğin âşk adında çapkınlığa düşkünlüğünü
Mahremiyetin sırrını tek geceye sığdırdığını.
Oysa siz, bir aşkın
Gerçek kahramanı bile olamadınız.
Bir kadının romanında ikincil kimliklerle yaşadınız.
Üçüncül aşkların peşinde terlerken siz.
Vefasızlığınızın yalnızlığını yaşadınız
Oysa bilemediniz.