Artık bir şeyler söylemek gelmiyor içimden
Vurgundu
’’Bitti’’ dedi
Gitti


Kâh isyana
Kâh hüzne
Yakalanmak vardı
Toplanıp yıka yüzünü şimdi
Kaybol yürüdüğün sokaklarda
Koy geriye caddeleri şehirleri
Umudun şavkına derinden iç çek
Sırra kadem basmıslara da
Düşlerini yazma türkülere
Unut şüphede kalmış
Geceden önceki biten dünü de


Dağlara bentler kur
Ayı hapset Yusuf’un zindanına
Yolculuğa çıkmasın gözbebeklerin
Issız kalsın dualar kuytularda
Denizköpüğünü öpmesin dalga hasretlensin gelgite
Yüreğine eğilen kelimeler hecelenmesin
Pir-u pak gökyüzünü solusun griye çalan bulutlar
Görmesin budanmış halini


Hadi bozkırları nemrut ateşine yakmayalım
Ah-u zara yenilen üç kıta yedi deniz olmasın menzil
Dur duraksız gezen dervişin ıskaladıklarını
Boş ver sen
Ne kâğıt ne kalem ne kelam
Ezber bozsun sessizlik
Lâl düşsün hale, bilmesin toprak ana
Yağmurun gözlerimizden ayan beyan öptüğünü


Demem o ki
Kahır safhasıdır seni düşündüğüm zaman
Ve ben ayak izlerimin gölgesinde
S/ana yürürüm

Ummuhan Yıldız.