Şiirler taşıyorum gitmelere...
Gözlerimden sızan
Bir damla yaş Sessizlik... Beyaz bir Yolculuğa çıkıyorum Ölümün soğukluğu Ìliklerime kadar işledi Yüreğim... Binbir parçalara bölündü Bilinmedik bir hüzün Ìçime kadar inen En dibe,en derine Şiirler taşıyorum gitmelere Ayaklarımda prangalar Ruhum tutsak Arar sorar oldum Kendimi yine kendimde Ìçimde kayboluyorum Dumansız tütüyor ateş Soğuk duvarlar misali Yaşanan gün Daha nasıl olsun Karanlık geçitin ötesinde Įşık arıyorum Ve aslında hayat Ölüm ötesi O kadar acımasız Ìşte bu hayat Geri dönüşü olmayan Bir yol Bir yalnızlık Uzansam belki Dokunurum nefesime Arada... Gece,gündüzler Sensizlikte... Serseri rüzgarların Kırgın kuşların Sesindeki ürperti Sesler var..işitiyorum Yırta yırta bedenimi O an anlamıyorum Hiç usanmadan Küllerimi eşeliyorum Tutuşacak sanki Kor alev olacak Haykırışlarım Çare olmaz artık Tükenen zamana Yenik düştüm Damarlarımda dolaşan kan Çekiliyor bedenimden Yavaş yavaş Birşey hissetmiyorum Bu ses,bu soluk Artık yok Ölüyorum... sevay |