Her şey zıttıyla kaîm hükmü doğru olsa da
Yalnız yâd olan değil yalan kendi restimiz
Sonsuz ilm çeşmesinden gece gündüz dolsa da
İrfana meyletmiyor dibi kırık testimiz
Mümkün müdür dolaşsak âlemi karış karış
Hep tersine giderek gerçek menzile varış


Arzın kalbi tarumar med-cezirlerde deniz
Müzmin bir illet şimdi ruhları saran ağrı
Son nisan şarkısına eşlik etmeden henüz
İnce ince süzülür yağmurlar göğe doğru
Hayat; izafiyette ölüme tezat kulvar
Yılların duyguları sömürdüğü loş bulvar


İnsan acz ile malûl, kör ve sağır yürüyor
Yorumu muğlak ömrün gölgesinde sessizce
Bitişe ramak kala hâlâ neyi arıyor
Kaybolmuş çoklukların izinde hece hece
Tiyatral bir sahnenin aksi değil bu alkış
Gözyaşına saklanan hüsran dolu yalvarış


Farketmedik mi yoksa duhan mı erken çöktü
Mahşerin âgûşunda bekleniyor kıyamet
Manasız bir azamet dehrin boynunu büktü
Dil kıyam ediyorken gönle düşen akamet
Yol uzun yolcu bîzâr her yerde imânsavar
Devasa engel sanki dört yanı yıkık duvar


Vakit sabaha yakın gün geceyle karışık
Muhal bekleyişlerin seyrinde saklı tutku
Meşum karanlıkları delse de fersiz ışık
Vedâ mı vuslat mıdır bilinmez gerçek utku
Umut ki kör kuyuya şerh düşen ulvî bakış
Yol gösterir kervana biter elbet karakış


İnsanlık paslı zincir cehalet zayıf halka
Özümüze yabancı mesnedsiz beyânımız
Böyle sürecek belki hep böyle düşe kalka
Yine de hamd olsun ki hamd eder bir yanımız
Bezm-i elestten beri tekrar içinde edvar
Ye’se karşi inşirah lûtfeden bir Allah var


....