Resimden yola çıkılarak yazılmıştır..

Tahtadan yapılmış sessiz evden
Yürek sesi duyulurdu akşam saatleri..
Canlanırdı metruk görüntülü ev...
Yedikule zindanlarında day day
dediği dayısından aldıkları haber
kadar değerliydi..

Ömrünün horoz şekeri...

Akşam sularında..Siyah kolluğunu sıyırıp..
Ocağına ekmek götüren Kütüphaneci babasını

Camda Gördüğü an yeknesak hayatlarında

Mutlu olurdu gözü..

Kapı vurulmadan daha hızlı çarpardı
Tahta evin yüreği..

Babanın canına değen sıcak tas çorbasını yapan Refikası

Horoz şekerini kapan Ömrünün
Işıldayan gözleriyle biterdi yorgunluğu...

Akşamın maviye gömülmüş esneyen sokakları
Uykuya dalmak için geceyi beklerken

Siyah örtüsünü örten akşamlarda
Patiskadan perdeleri çekilirdi evlerin

İdare lambaları baygın aydınlatırken odalarını

Kara kuru yakıtların kırmızı harlı ateşi..
Pür aydınlatıyordu sobanın haznesini...

Sokağa yansıyan şinanayın kör ışığından
az da olsa nasibini alıyordu

Karanlığa gömülmüş ışıksız sokakları..