YALNIZLIĞA GEÇİŞgündüzlerin bittiği yerde başlıyor akşamlar güneşden aya aydınlıkdan karanlığa geziyor zamanın yörüngesi ruhun gelgitleriyle beraber Sızı içime sızan kurumuş nehir Acı yüreğimi acıtan ahu zehir sözlerin bittiği yerde başlıyor sessizlik yakamozlar yansıyor benliğin görünmeyen yüzüne ağlamak ve gülmek arasında açılıyor dudaklar Söylenmemiş sözlerin hepsi bizim ama yine sensiz dilsizim ruhun ilk mateminde başlıyor yalnızlık gözlerin görmediği kulağın duymadığı dudakların oynamadığı her yerde dayanmak çaresizce Ve sonuçlara katlanmak Yalnızlık çökünce yüreğiyle ağlamak yalnızlığı kahrederek kaderine bağlamak Ve sonra o yalnızı oynamaktır Arta kalan Monolog piyes Tek perde Tek sahne Dağınık oda Ağlıyor çaresizce hapsolmuş adam Ölmüş ruha karar idam |