Yelkeninden Rüzgarı Çalınan Adam
Yasamadığına dair ne varsa
Gördüklerini sakla Bilmediklerini zamana ısmarla… Söylensene adamım Kimin? karanlık uçurumlarındasın En geriden bakarken dip denilen mekâna Kendi kendine hediye ettiğin bu kölelik de neyin nesi Hani göğümde kuşlar uçuracaktın Sadece ikimizin bildiği Düşün ki beni Dilruba’m diye seversin Gecesine ağladığın gündüzlerin Yabancısı sen misin? Benim olmadığım rüyalara gidersin Yokluğunda kahrolunca varlığım Hiç bilmediklerinden gelerek Çok uzaklardan kendini mi? terk edersin Söylesene adamım Bir düşünce kaç? gülüş eder sende Bir çözüm kaç? kördüğüm Gerçek dışı yalanlarda Soytarıyken hayat Yalnız benim görebildiğim Senin bazen fark edemediğin Yalınayak bir dilenci titriyor mu? Senin de kalbimde Öyleyse Gözlerin şehrimde kayıp bir çocuk Öyleyse gözlerin küllünden doğan bir Anka Öyleyse gözlerin kuytuda bir saklambaç Sobelenir içimde uluorta |
çocuk gözlerime bir ışıkla işledin şiiri
görmekle ölmek arasındaki ince çizgide
ölümüne saklambaç oynayan çocuklar çıkagelir ansızın
kalbin bayram yerine dönüşür mahşer yerinde
söyle usta söyle
şeytanı dize getirsin sesin
sen her zaman güzel
sen her zaman baharsın
hep böyle kal küçük kız
kuşlar konsun saçlarına
sağlıcakla kal