Keşke tüketmesek değil mi?Sebahat Abla tüketmesek kalsa
sesin her zaman ki gibi mukaddes
fona bayıldım ama söylemeden edemeyeceğim sesine de
sevgilerimle güzel insan sevgilerimle kal

Hezeyan; saçmalama değil hiç bir sözcük, kabuk bağlamayan yaralarımızın altından sayıklamalarımız...

Sonra sonra asiliğim tutar ya hani
Aklına yattığım yerde duramam…
Gerçek değer yargılarımızla
Dürtüldüğümüzü zannederken
İçimizdeki savaşçı filler Ebrehe’ye koşar
Muhtemelen kendi felaketimize

İki lafı bi yere getir kul
Getir ki değer yargılarım dürtülsün
Bizden fazlasını alma sakın içeriye
Hatta bu şiiri de üzerine
Bir kere güvenirsek, bunu hep isteriz
Tasviri bozuk insanlar,
Bizi suçüstü zannederde
Kendimize ait zamanları ziyan ederiz

Ey şehrimin dokunulmaz sağırları
Kendimize ihanetimiz var
Affedemediğimiz yerden
Tam ayarsız bir sadakatle
Uğruna yanılacak gibisinden
Biz bağışladıkça hatırladık
Hatırladıkça yandık
Yandıkça insandık
İspatı olmayan gerçekler geçti yörüngemizden
Şimdi büyülü sözler dileniyoruz
Affına meyilli yeminlerden
Oysa yeminler zılgıt çalar geceye
Sebebi kalp içindeki kıbleye

Gece kimi sahipleniyor kul
Sıradanlığın izleri var karanlıkta
Düşün ki annemin geçmişinden geçiyorum
Masumiyet bakış açılarımın
Mealini fısıldıyor yarınlarıma
Özellikle ben
Ürkütücü bir hikâye gibi bakarken
Bir adımda içimdeki insansızlığa sığınıyorum
Ve özellikle sen
Bir tek kendini alıp gidiyorsun bu hikâyeden
Öyleyse en çok şimdi
Ört gözlerimi ellerinle
İçimdeki ölüm üşümesin
Belki ceset dudaklarımdan öpersin
Umut bağlamak ne haddimize
Sen tüm kelamların özetisin


Ve sen CAN ŞAİREM tüm kelamlarımın öz/özetisin...

Yüreğinden, şiire can olan sesinden öpüyorum... Sonsuz sevgilerimle...

Gece kimi sahipleniyor kul
Sıradanlığın izleri var karanlıkta
Düşün ki annemin geçmişinden geçiyorum
Masumiyet bakış açılarımın
Mealini fısıldıyor yarınlarıma
Özellikle ben
Ürkütücü bir hikâye gibi bakarken
Bir adımda içimdeki insansızlığa sığınıyorum

merhaba aşkın yürek yangınlarında kavrulan sevdalı ses tebrikler
güzel bir şiirdi gecede ayışığı gibi penceremi aydınlatan
kuruyan yüreğime yağmur damlalarını yağdırdı şiirin
biz bağışladıkça suçlarını ihanetlerin
yeniden yeniden arkamızdan yaralandık
biz zaten yaralıydık
bu yüzden sevgilerimizde sahipsiz kaldık
bir adımda soldu gözlerimizdeki güller
kalmak biraz da ağlamaktı
gidenin ardından ağıtlar yakmaktı
şimdi kim susturabilir içimizdeki çığlıkları
en iyisi susmalı
gecenin koynuna kıvrılıp yatmalı
harikaydı ustam
aşkla kal

ŞAHANE...

Seboş' um....


<3

Kendi felaketini kendi ne güzel yaratıyor insan deyip kapatıyorum gözlerimi sesine...

Annemli zamanlardan içimde kalan....

sadece gözlerimi kapattım....

güzel dizeelri yazan yüreği kutluyorum

yüreğine saglık

Bu kalemi seviyorum bu sesi bu yorumu seviyorum duygulu yüregine sağlık şairem sevgilerimle...

ÇOK GÜZEL ....