METAMORFOZ
Hiç kimse kendi olarak başlamadı
Kafamızdaki kafesin kapısını açmak yasaktı Bol soru bol alınganlık ve yüzleşmek yasaktı Sonrasında değişti değer yargılarımız Yargılarımızdan arta kalanlardık artık Kavramlarda bir gece Gecelerde sancılı detaylardık Bencilliğinden kendini bile sevemeyen birileri Kalkıp gitti köşemizden Bir gecede oluverirken her şey Bize verilen sürenin sonuna geldik Bazı durumları çok uzatma dedi. Hayat Merhametini yerinde kullanamazsan Adaletin ne işe yarar? Lakin kafesten korkmalısın Bu senin hayatın edebilir Doğum ve ölüm arası uzak değil Utanmadan ağlaman yeterli Kaybol ma Gerçek seni bulana kadar |
ağladığıma değen