bir şiir yazcam
özleme
geçmişe
ve ardından
geleceğe göz kırpcam
benim şiirim olacak yalnızca
ve içine
özlemlerimi de bırakıp
rüzgara fısıldayacağım
ve bu şiir okundukça
karanlık da dost olacak bana
biraz özlemlerimi serpiştireceğim
ve rüzgar
gelecekten şarkılar getirecek
gündüzlerime
düşlerime
ve tüm tedirginliğim
bir buz parçasıyla yavaşça su olup
yok olacak
silinecek
yavaş yavaş
kimseye belli etmeden
içinde nefesim olacak
ve
yorulduğumda
şiirimden esinleneceğim mesela
mesela
onlarla dalga geçip
kardan adam yapabileceğim
özlemlerimle de dost olmayı öğreneceğim
soğuktan korkmadığım gibi
elimde fener
geleceğimi yavaşça aydınlatacağım
ve içinde biraz ben olacak
ve elmas olarak sakladığım hazinem
bu yüzden ondan bahsedemem
çünkü piri dedi bana
gerçeği konuşurken
gerçeklikten koparmışsın
ona da çıktığı seferdeki arkadaşları söylemiş
mendilleri varmış ellerinde kendilerinden gizledikleri
güneşe yolculuk ederken
ve döndüklerinde
ışık hüzmesi toplamışlar mendillerinde
ve şimdi
içimdeki hasretle
geleceğe yolculuk yapmanın vakti
belki de gideceğim buralardan
biraz uzaklara
ama bir hayal mesafesi yakınlarda
o da olmasa insan
kendi güneşiyle nasıl konuşur
peki içindeki güvercin?
ben güvercinimle uzun bir yolculuğa çıkacağım
ve elmasım da yanımda
karanlıkla da dost olmak için
bu benim şiirim ve
içinde bol miktarda
özlemlerim
umudum
ve elmasımla
kendime yolculuk yapmakta
yaşamın 3 adım kıyısında
ve
ölümle
yaşam arasında

..
.


16 Ocak 2016