ÇIĞLIK BULAŞMIŞ ŞİİR’’bomba düşer şehrin üstüne dumanlarında kadınlar alevlerinde çocuklar haykırırcasına bir seda ile kaplar gökyüzünü kara keder’’ ruhumu sıyıran çığlıklara daldığım soğuk gecede kabuslarımdan kalkarım ve çıkarım şehrin merdivenlerine ağlarım bir karanfil yaprak düşer soluma kapkara ama kan lekesi kızartmıştır yüzünü kan ağlar ölüm ağlar yürek ağlar çekerim burnumu darmaduman yargılandığım kararlara şerh düştüğüm tutanak yaprakları uçuşur gözlerimin coğrafyasında şehrin üstünden ve lanet görüntüler çarpar kirpiklerime kar yağan cesetlere sessizim sessiz gece karanlık ay karanlık içim kararmış sokaklara kulağım takılır havlayan köpeklerin bunaltıcı ağıtlarıyla sıkışan kalbimin çarpıntılarına atlarım kan emmeyen yarasanın kanatlarına ararım şiddetten arınmış şehirler öldürmeyen insanlar savaşmayan ülkeler yanmamış ümitler çığlığa bulanmamış şiirler uzaktan bir şarjör boşalır yalnız bir adam yığılır yere faili meçhul bir gülümseme sarkar dudaklarıma yine ağlarım yine ağlarım AYHAN SARI |
öldürmeyen insanlar
savaşmayan ülkeler
yanmamış ümitler
çığlığa bulanmamış şiirler
Asrı saadet/