ANNECİĞİMÖksüz bir çocuğum ben çöktüm eteklerinde Sensiz kanayan yaram dinmiyor anneciğim Yaramazdım uslandım duruldum ellerinde Söndü hayat ışığım yanmıyor anneciğim Yorgun parmaklarıma şefkat ile bir dokun Hâlâ burnumu yakar göğsündeki süt kokun Belki çok geç kalmışım belki miadım yakın Dilim seni duasız anmıyor anneciğim Söndü gözümde ferim içimden can çekildi Heveslerim yol buldu yüreğimden döküldü Anladım hayat çetin belim çabuk büküldü Umut çarkı ömrüme dönmüyor anneciğim Tek söz konuşmasam da uzansam kucağında Ağlasam için için göğsünün sıcağında Bu dünyanın çileli kederli ocağında Çıra olmuş varlığım sönmüyor anneciğim Büyüse de ellerim ağarsa da saçlarım Senin adaletinde insaf bulur suçlarım Karlı bir yamacım ben sana değer uçlarım Doğan güneş üstüme sinmiyor anneciğim Yalan bir hikayede kayboldu gitti serim İki yaşlı göz oldu cümle varım eserim Bilirim silinmez hiç kalbinde cennet yerim Sevdan üstüne sevda konmuyor anneciğim Gülşah Gayret / TEKİRDAĞ _ |