I.

Henüz gerçekle tanışmamıştın
Ne kadar mutluydun.
Masallar ülkesinde
Bahar kadar umut doluydun.

Çok güzel giyinirdin, temizdin
Parlardı okula giderken iskarpinlerin
Ne kadar da sevilirdin
Gülücükler yumağıydı esprilerin.

Hep taze bahar kokardın
Uğramamıştı sana yaz rüzgarları.
Hüznü tükenirdi
Kahta’nın izbe sokakları.

Küçücüktün baban öldüğünde
Kabul etmedin yetim rüzgarları
Annen, seni bırakıp giderken
Hiç söylemedin öksüz şarkıları.


Tılsımlıydın sanki acılara karşı
Dolu dolu neşe akan pınardın
Avuçlamak isterdim içmek için
Sevgilerle yüreklere akardın.

Bir gün okuldan dönerken
"Ben de seviyorum " demiştin
Farkında değildin belki
İlk kez o gün gülmüş, o gün ağlamıştın.

Sevgilim var diye
Kelebek kanatlarında uçardın
Esmar rüyalar kadar güzel kızla
Hayal ülkesinde yaşardın.

Bir gün parmağınla göstererek
"Aha şu kız" demiştin
hatırlıyorum adı Meryem’di
Duaların serinliği gibi sevmiştin.

Belki tuhaf gibi lakin
gelen giden mektupları okurdun bana
her satırda göz yaşlarının izi vardı
Bu aşk acı veriyordu sana.

Esmer kız için bu kara sevda
Eşiğinde oldun dilenci
Harcadın bozuk paralar gibi
Ucuza gitti yaşam sevincin.

Aşkın lezzeti acıdır derdin
Fuzuli kesilmiştin birden
Dolu dolu içiyordun aşkı
Korkuyordum senden.

Kimse öğretmemişti sana
Henüz, sevgiyle tanışmamıştın
Belki de ilk kez
Sevgi için gülmüş, sevgi için ağlamıştın.

Okulu bitmişti liseli kızın
Bir yolcu biletine takıldı umut
O, Adana’lıydı gelmez geri
Heder etme kendini, unut.

Ondan hatıra kalan
Günah dolu mektuplardı
Ve bir tutam saç
Avuçlarında ateş kaldı.

Dünün kaybolmuştu sanki
Belirsizdi geleceğin
Türküler kederli, şarkılarda hüzün
Şimdi yasındalar senin.


II.

Yorgun yollara düştün
Pembe umutlar adına
Döndüğünde ellerin bomboştu
Her şey kaldı yarına.

Sevgisiz güneş ısıtmazmış
Ayaz geçti yaz mevsimin
Hayata pas çektin
Viranedir gönül evin.

Unuttun evin yolunu
Ne yaman kara sevda
Efkarınla kan rengi
Gökyüzü paramparça.

Falcılar oturdu kaldırımlara
Geleceğini okumak için sokaklar
Yollar sarpa çıkardı hep
Kilitliydi tüm kapılar.

Koca şehirde hüzün vardı
öyle üzmüştün ki sokakları
Gözyaşlarınla bakırlaştı
Kentin kaldırım taşları.

Unutmak için mi bilmem
Ansızın kayboldun ortalıkta
Duydum ki Diyarbakır’lı olmuşsun
Aşkınız yapayalnız kaldı sokakta.

Biliyorum mutlusun şimdi
nur topu çocuklarınla
bilmem hiç karşılaştın mı
Esmer rüyalar gibi kızla.

Ne yaman sevdaydı yaşadığınız
hevesle başladı, yangınlarda bitti
zamansız açan çiçek gibi
koklamadan fırtınalar biçti.