Bir...Yokken bir karış acı saplandı içime, Dağınıklık ise, Bir tür yerleşmeydi etrafında. Sen asla olmayandan ileri giden bir parça, Ben ise seni bir türlü, Geri döndüremeyen tarifsiz yol. Acı saplandıkça, Sen elini koydun yüreğime, Canımın acısını almaya çalışarak. Halbuki bilmiyordun ki, Her denemende yaramı Biraz daha acıttığını. Ve bir gün anladım ki, Bir yararı olmayacaktı Senin acıma acımanın. Sana bunu söylediğimde ise, Bunu önce kabul edemedin. Elinden mutlaka bişeyler gelmeliydi, Sana göre. "Herşey iyi olacak" Klişeleşmiş bir alışkanlık Haline gelmişti senin için. Alışkanlıklar ise tedavisi olmayan Bir hastalıktı bizim için. Bir panzehir asla varolmamıştı Ve olmayacaktı da. Belki de "biz" asla var olmamıştık Ve olamayacaktık. Belki "biz" için zorlarken Aslında kendimizi kaybediyorduk her gece. Her gece bir parçamız Bin parçaya parçalanıyordu, Kim bilir... Ben her gece o parçaları toplayıp, Başucuna biriktiriyordum. Gün gelir de parçalancak parçan kalmazsa, Onları tekrar parçalayabilmen için... Ben her sabah seni düşlerken , Sen her gece beni yaşıyordun amansızca. Tüketiyordun bilinçsizce, Seni, beni ve "biz"i... Ve bir gün bunun farkındalığı bizi vurmuşken, Yıpranmış yataktan çıkarak, Acılarımızla yüzleşmeye vurduk kendimizi. Sen ise hala kabullenemeyerek, Canımızı kurtarmaya çalışıyordun. Sana sevgim ise, Seni bundan kurtaramadı hiç bir zaman... |
Sana söyleyemediğim kelimeler,dudaklarımda birikiyor.
Kırmızı bir tadı var her şeyin. Bir sana karşı beceremiyorum isyan etmeyi, hep deniyor fakat bir savaşın zaferi sırasında arkasından hançerlenen komutan gibi gözleri açık kalıyor sözcüklerimin ve doğmak üzere iken ölen bebek masumluğunda bitiveriyor her şey.
****TEBRİKLERİM VE SAYGILARIMLA****