4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1080
Okunma
Bir gece ansızın seni hissettim,
Özlemle karışık bir bulmaca gibiydi,
Kalp atışların...
Sana ulaşmaya çalıştım gecelerce,
Yokluğunun boşluğunda ilk defa kayboldum.
Beni belki de tek yaşayan sendin,
Benim gibi...
Apansız gelen bir fırtına gibi,
Vurdu bana sessizliğin.
Yataktan doğrulurken,
Kemiriyordu ruhumu bensizliğin.
Akıntılara bıraktım sürüklensin,
Doymayacak olan kederimizi.
Sen gecenin karanlığında uyuklarken habersiz,
Ben burda senin için yazdım son mısralarımı.
Sen acını bastırmışken rüyalar aleminde,
Ben ilk defa taddım yokluğunun acısını.
Canımızın birliği olmasada,
Ruhumuzun verdiği savaşta beraberdik.
Ve bir gece ansızın seni hissettiğimde,
Kaderin çizildiği ufak kağıt parçasını,
Katlayıp sakladım,en gizli yerlere...
Cevap Yaz