ŞİİRDE HÜZÜNBenim şiirlerim, hep hüzün kokar! Koparın bir sayfa, koklayın, görün... Bu duygu kalpleri hazana sokar; Arada uğrayıp, yoklayın, görün... Hüzündür hayatın tuzu, biberi... Az değil, Âdem’le Havva’dan beri! Çocuktan al derler doğru haberi; Hele bir konuşsun, bekleyin, görün... Sessiz kaldırımlar, gece, lacivert… Lambanın altında bir can, sanki pert! Bu hüznü kaldırmaz öyle hiç bir fert! Gam yükünü sırta yükleyin, görün... Fonunda bir yaprak, kiremit rengi! Hüzün bu, bırakmaz dilde ahengi... Ölçmek zor, kasvetin yok ki mihengi! Dertleri dertlere, ekleyin görün... Yâd edildiğinde, bin hüzün çöker! Açan güz gülleri, Mushaf/ın döker... Duygu yüklü hazan, kendine çeker; Sararan eylülü saklayın, görün... Allah var, şiire, yakışır hüzün... Görürsün yaz bitip, gelince güzün! Solar tüm benizler, solar ay yüzün! Ekimi, kasımı paklayın, görün... Antalya-2016/01 Halil Şakir Taşçıoğlu |
Allah var hüzün şiire yakışır
eğer şiirin konusu ayrılık gurbet hasret gibi ise hüzünsün olmaz
yüreğine ellerine sağlık harika bir şiir okudum
sonsuz saygılarımla kutlarım