Güle güle çocukyarısı yenmiş bir elmanın içinde saklı kalan çocukluğun ağlar güz uykusuna yatan bahar gibi büyülü sandığa kırk kilit vurur çocuk masalların peltek peltek ilk hecelerinde anne yoksunu yetimliğin sızar çık büyülü bu şehirden güle oynaya yıldız topla denizde yıka tüm öyküleri yakamoz serpiştir satır aralarına şiir niyetine hani bilir misin ağlayan narın hikâyesini gönül sarmalında gizlenmiş kederine benzer deştikçe dağılırsın tesbih tanesi gibi dağıldıkça küçülürsün lakin acılar katmerli güle güle çocuk yara almış tüm öykülerden bir avuç kiraz pembesi düşlerinden yağmurun ıskaladığı hayatlar bir avuç kum bilir misiniz biz büyüdükçe çocukluğumuz küçülecek Mahmudiye Düzkaya |
duyarlı kaleminize sağlık