Tutsak sevdaların kör akşamında
Yola bakan gözler yaşın döküyor
Titreyen, inleyen, aşkın şem’inde
Bak yine uykusuz, şafak söküyor

Soğuk bir masada, bağrını döver
Bil benim şahidim, dört tane duvar
Önümde telefon, arasan ne var
Yâr yine omzuma, hüzün çöküyor

Kayda geçti zaman, her geçen anı
Bu özlem bitirir, dondurur kanı
Zemheri ayazı, sarmış her yanı
Gül dalını eğmiş, boynun büküyor

Vazgeçer mi yürek, etseler idam
Haykırsam da artık, duyulmaz sedam
Tek başına parkta oturan adam
Gördüğün yâr sanıp, nasıl bakıyor

Bilmekte zor değil, şu nedenini
Arıyor besbelli, dün gidenini
Hıçkırık sararken, tüm bedenini
Perişan bir halde, için çekiyor

Depreşti dertlerim mevsim kış oldu
Gözlerim her zaman, ıslak, yaş oldu
Çilekeş, ağrıyan, dertli baş oldu
Yazdığım her sözüm, hüzün kokuyor

Sevdanın böylesi, karadır kara
Lüzumsuz bak açtı, gönülde yara
Zaman bile artık, olmuyor çare
Bilmeyen hariçten gazel okuyor

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ