kaygı
KAYGI
Duvağında kan kokusu güvercinlerimizin Titrek alev gibi yankısı bize çarpar aşklarımızın Nedeni bilinmezlikten gelinir; Gözlerimizden yaş, terimizden önce düşer toprağa Şimdi dudağımızda buruşan Özlemlerimizin sancısıdır, yaşatmak Hangi yöne aksam kan akar içime Yağsam çoğalır… Sevdiğim renk acı akıtır içime. Güvercinlerimizin vurulduğu dağlarda; Barışı kuşlarla bestelerdik Söylerdik ölürdük ölüme; hayatla barış derdik… duvağında kan kokusu bütün gelinlerin doğmamış doğacak çocuklarımıza barışı verebilmek için kandan insanlardık. Ekmeğimize kan bulaşmadan önce candan insanlardık… dili yasaklı ağıtlar yankılanır göz bebeğimden insanoğlu nasıl kıyar insana… kazım DEMİR |