GELGEL Sen gülüşlerin gökkuşağına dönüştüğü, Bir akşam üstü gel… Yalnızlık kara bir yorgan gibi, Örtmüşse bedenimi… Sen yeni bir güne güneş gibi gel. Ben buruk sancıları Tutsak yüreğimde taşırken, Sen avare bir çığlığın Kutsanmış ruhu ile gel… Ben solgun akşamların genzinde Hıçkırıklar büyütürken, Sen güneşin kalbinde Doğ da gel… Başımda çılgın gülüşlerin, Kara bulutları. Dualarla uğurladığım umutlarım Sen taptaze umutlarla Doğ da gel… Dokunduğum tenlerde günahı kutsa, Bütün sevişmelere aşkı tattır Sancılarımın kül duvağına Son ver de Gel…. Kazım DEMİR 9.5.2014 |