İNSANLAR HAYALLERİ OLDUĞU SÜRECE YAŞARBuz gibi esiyor rüzgâr yüzüme Akan yaşlarım kristal tanecikleri olurken Ben hala ilerliyorum anılarımda İlerde parlayan kızıl bir ışığa doğru Kanıyor ayaklarım batan çakıllardan İnatla tüm acılarına geçmişin ilerliyorum Bir ağaç yapraklarını döküyor üzerime Altında kaybolurken elimi uzatıyorum Her yaprakta bir şiir benden Belki de geriye kalan senden Silkeleniyorum Gözlerim kızıl ışığı arıyor Birkaç adım daha atıyorum Bir gök gürültüsü tenimi ürpertiyor Sağanaklar boşalıyor üzerime Dudağıma düşen bir damla Anlatıyor yağmur değil Bunca zaman akan yaşlarım olduğunu Olmaz durmamalıyım Kalırsam boğulurum Gitmeliyim Beni bekleyen O kızıl ışığa Emin adımlar ile Orada beni bekliyor Yıllardır özlemini çektiğim o sıcaklık Belki bir dirhem sevgi Kalbimi ısıtacak bir kor Bilmiyorum Sık bir orman yolumu kesiyor Karanlık nemli bir hava Etrafta bin bir türlü ürkütücü ses Dallar hışırdıyor Sanki bana dur der gibi Yok, ben seni çoktan yendim Artık korku kalmadı içimde Hem neden Kimden korkayım Alıştım yalanlara Sahte gülüşlere Vefasız dostlara Aslı olmayan sevdalara Hadi durma Işık ben yaklaştıkça gücünü yitiriyor Daha hızlanmalıyım Durmak üzere olsa da beynim Sönmeye yüz tutmuş o kırmızı ışığa Yetişmeliyim Birkaç adım kala duruyor ayaklarım Kulağıma bir bebek ağlaması dokunuyor Korkarak başımı kaldırıyorum Sesin geldiği yöne Ellerinde beni çeken kızıl ışık Ağlayarak bana uzatıyor bebek Şimdi anlıyorum Onlar benim Büyütemediğim Umutlarım hayallerim Sessizce beni kendine çeken Sıkı sıkı sarıl bize der gibi Uzatıyorum ellerimi Dokunduğum an Bulutlar kayboluyor Güneş gülümsüyor Buz kesen solum sıcacık oluyor Ve bir kez daha anlıyorum İnsanlar hayalleri olduğu sürece yaşar Sıkı sıkı sarılıyorum onlara Hayatımın son yokuşunda
BU ŞİİRİM CAN DEDİĞİM DOSTUMA İTAFENDİR O BENİ UNUTMUŞ OLSA DA |