ÇİNGENE RUHUMDA SENÇingene kadının ruhunu Savurdum damarlarımdan Bir sahil akşamı… Raksın sarhoş eden çığlığıyla Yakamozlar çıldırdığında Kumlar öptü beyaz topuklarını Ağladım… Sen dönerken ay zamanı Deli gömleğimin kollarını sıvadım Dalgalar, kan sıçrattı gözlerime Şafak attı atacak Çingene kadın raksında Aşka nazire kıvrılacak Buz kesecek parmaklarım Sonra ensemde ölümün soğuk dudağı Ürperti saracak belimi Sen geleceksin hatırıma Yalnızca sen Ay parlayacak Çingene kadının yüzünde Gözleri sen olacak Baktığında kıvılcım Yumduğunda ölüm Dudağımın kıyılarındaki tadın Dalganla kaybolacak Deniz, çingene kadın Aklımı çarmıha geren adın… Ve gün doğacak önce begonvillere Ellerimdeki son gece Uyanmamaya duamla sızacağım Sığınacağım teslim ettiğin Sensiz uzak günüme… Gülleri kıskandır gülümsemenle Sarhoşum, meczubum belki de Senin serserin, delinim Deliliğimsin Ellerin kimin ellerinde Kimbilir kaç fersah uzakta nerdesin… Koklama bir daha Girit güllerini Yanağına konmasın rengi Ve tutuşturma sahile çatılan Hiçbir odun ateşini Söyleme ruhuma dilbeste sesinle O sevdiğin şiirimi… A.S.R.A.N. |
Sarhoşum, meczubum belki de
Senin serserin, delinim
Deliliğimsin
Ellerin kimin ellerinde
Kimbilir kaç fersah uzakta
çok harikaydı tebrikler