Kahvemi Yudumlarken
Teşrinler sona erdi ve aylardan aralık
Bir pazar sabahında yadıma düşüyorsun Belki gelirsin diye gönül kapım aralık Yokluğunda gönlümde buyuyor üşüyorsun Damağımda tadın var kahvemi yudumlarken Sen efsaneler gülü Belkıs’ın diyarından Mırranın acısından kaç hatıra taşırsın Geçen günler eksiltmez güzellik miyarından Rüzgar beni alıp da Kafdağı’ndan aşırsın Aklımda hep adın var kahvemi yudumlarken Efsaneler deminin yegane gülü sensin Kahvenin köpüğü hep taşır hayalinden iz Gönlümün sayfasında değişmeyen desensin Gülüşün şiirime ilham olan eşsiz giz Gül misalce yadın var kahvemi yudumlarken Hatıra atlasında gamzen sihirli nakış Kahvenin kokusuyla harmanlanır gülüşün Gülüşünle bahara tebdil eder kara kış İçinden sen geçersin efsane soylu düşün Kırk yıllık miadın var kahvemi yudumlarken Ankara,27.12.2015 İbrahim KİLİK |
Kokusuyla harmanlanmış gülüşü.
Kutluyorum.
Saygılar.