Bugünlerde biraz fazla özledim seni
Seni düşünmeyi, hissetmeyi
En çok da çiçekleri kıskandıran kokunu
İçime çekmeyi özledim
Bütün serzenişim yakarışım boşadır bilirim
Sen hiç benim olmadın ki zaten
Beni hiç yaşayamadın
Dolmadı yüreğin bendeki sevdanla
Oysa masmavi sevmiştim seni
Huzur bulurdum sesini duyduğumda
Ne zaman ellerini tutsam
Rengarenk çiçekler açardı avuçlarımda

Bugünlerde biraz fazla seviyorum seni
Her şeyden fazla seviyorum seni
Öyle ki kalbinde dört mevsim kış olsa
Bende her gün seyrettiğin o kuş olsam
Gene döner dolaşır sana göç ederdim
Kanatlarım buz tutsa gene de sana uçardım
Nice gökyüzünü bitirirdim de
Bitiremezdim uçarak güzelliğini

Bugünlerde biraz fazla muhtacım sana
Sen gözlerimde son perde
Durakda saatlerce beklediğim otobüs
Sensizlik bazen bir kelime
Bazen de
Bedenimin çürüdüğü bir zaman dilimi sadece
Hele o yokluğunun sarhoşluğuyla geçen saatler yok mu
Hepsi kalbime düğüm, ellerime kelepçe

Bugünlerde çok sessiz burası
O kadar hayret verici ki
Eskiden sen ve mutsuzluğu aynı cümlede kullanamazdım
Şimdi senin getirdiğin mutsuzluktan bir roman yazdım
Adını sensizliğim koydum
Sensizliğimi her gece ezberletiyorum duvarlara
Sokaklara, insanlara
En çokta içinde sen olmaya rüyalara

Bugünlerde biraz fazla sensiz burası
İliklerime kadar özlüyorum seni
Sonbaharda düşen yapraklar dalına ne kadar hasretse
Bende öyle bir hasret duyuyorum gözlerine
Nefes almak bile acı veriyor artık
Bir zamanlar özenle büyüttüğüm özlemin
Elbiseleri yırtık
Korkularımsa sensizlikle büyüyen bir çocuk

Bugünlerde, dünlerde ve yarınlarda
Aklına gelebilecek her zaman diliminde
Bir başka güzel
Güneş ışığının yüzüne her vuruşunda
Biraz daha fazla aşık oluyorum sana
Damarlarımda sana ait fikirler kol gezmekte
Her şey o kadar bulanık ki
Gözlerim senden başkasını göremiyor
Sen yanımda değilken atmıyor kalbim
Senleyken canlı, sensizken ölü
Birazda acı dolu değil de
Acının sözlük anlamıyım bugünlerde

Şayet ucunda sen varsan
Bu uçurumun sonu cennete
Bu ıstırabın sonu
Hayata çıkıyor bugünlerde