Sahipsiz korkular hüküm sürmekte
İlerlerken gecenin bunaltıcı saatleri
Dudaklarımda çürümüş cümleler
Kalbimle alay edercesine geçtim deyip
Geçmemiş seneler

Bedenime zulmediyor bir meleğin parmak izleri
Bu tarif edilemez bir aşkın
Başlangıç evresi
Bir kere sevdiyse yürekten
Gelmiyor insanın başkasını sevesi

Bu şehrin geceleri soğuk ve yağışlı
Duyulan ses gök gürültüsü değil
Sararmış yapraklara ait bir geceden
Yalnızlığıma çığlık atıyorum
Tutar mı bilemem gök yüzü
Elimle yaptığım uçurtmanın
Sevgiliye bakan yüzünü
Avuçlar mı güneş sıcacık elleriyle
Buz tutmuş bir kalbin ışıksız sevdasını

Ey hayatımdan hayat
Nefesimden nefes çalan güzellik
Kulak ver sana olan aşkımın ritmine
Bana ait ne varsa parçalayıp
Bağladım saç tellerine
Ne zaman savursan saçlarını
Dağıldım toz olup dünyanın uçsuz bucaksız köşelerine
Sonra ansızın esen bir rüzgarın parmaklarından tutup
Döndüm ellerine
Döndüm evime

Sen düşüncelerimin ilk ve son durağı
Ne senden öncesi var ne sonrası
Sen benim ağzıma takılan şarkının
Son notası
Yokluğundan sanırım
Ne bu ayrılık şarkıları bitiyor
Nede beynime saplanan bu sancılar

Gözlerin beni görmemek için yaratılmıştı bilirim
Yoksa her gece bir hışımla konduğum göz kapaklarında
Yıllarca sabahladığımı bilirdin.