Bir Veda Busesi Kopar Ki Tenimin KıyametindeŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Ne ilhamlar öldürdük aşk uğruna
Ne kefenler giydirdik özlerken özlediğimiz yanımıza Gitmiyor Yakanıza yapıştı mı şiir Sizden düşmüyor gitmiyor ...Remziye Çelik Yeni doğmuş bir ay gibi geceye direniyorum Yamaçlarında ağır bir veda süzülüyor usul usul Dokunsalar heba olacak gözlerim Dualarımı bu kez gözyaşlarıma yazıyorum Hangi enkazın altında sendeliyor sol yanım Düştükçe kanıyor kanadınca eksiliyor çığlıklarım Bu kaçıncı geç kalışın diye sormuyorum Özledikçe umut kırıntılarımı katlediliyorum Vuslata soyunsam devasız yaramın seferinde Bu can bize emanet değil mi can sızım Eskitiliyorum yüzüme vurulan her yokluğunda Nede olsa zulamda gazeller biriktiriyorum Bir veda busesi kopar ki tenimin kıyametinde Gün yüzüne çıkmamış karanlığında baygınım Dirisinden vazgeçtim de ölüsüne sarılıyorum düşlerin Mahşer yerine dönen gurbette nöbetçi gözlerim Son vurgunumuzu yapıyoruz omuz omuza Ayrılıksa peşimizde zehirden hafiye soğukkanlı Tepeden tırnağa acıya baktıkça batıyoruz diz boyu Ve ben, her gece yokluğuna hedef aldıkça yaralanıyorum . Remziye ÇELİK 01.36.2015 |
allahim yar ve yardimcimiz olsun
en guzel gunler bizlerin olsun
agliyan gonuller aglamasin sussun
acilarimiz son bulsun insallah
saygilarimla...!!!