G/özümden Düş/erken...sizdiniz karasularıma pervasızca yelken açıp yalnızlığıma kulaç atan sizdiniz düşlerimi aralayıp döşümde devasız yaralar açan ve kuzguni gecelerin anason saatlerinin kirli paslı yalnızlığına terk edip kaçan. sizdiniz… uzanmıştım gözlerinizin mavi iklimlerine sere serpe içiyordum sesinizi delişmen gecelerde oysa karanlık bir deniz şeytan üçgeniymiş gözleriniz nasıl yüreğimi ezip çiğneyip eşkıya gecelere teslim ettiniz!... zemheri sözleriniz içimi kanatan ah!... o sözleriniz sonra topuk seslerinize karıştı izleriniz -şimdi rüzgar üşüyor çığlığımda dilimde poyraz bir şarkı düşlerim elgin- işte bak!... köhne zamanın terkisine bırakarak susuşlarını toynaklarından alev çıkan bir kısrak koşuyor dolu dizgin uçurumlara buğulu pencerenin ardında kirpik parmaklığında kelepçeli iken yüreğiniz kaçak bir mahkum gibi firar edip d ü ş/ t ü n ü z g/ ö z ü m d e( n) d ü ş t ü n ü z … AA |
sadece seçtiklerime ekiliyorum